Αγγείο με αναπαράσταση από το στρατόπεδο του Ρήσου κατά τον Τρωικό πόλεμο. Σε πρώτο πλάνο εμφανίζεται ο Οδυσσέας που του παίρνει τα άλογα. Ο ίδιος ο Ρήσος εικονίζεται πιο ψηλά να κοιμάται, αφού μόλις είχε έρθει για βοήθεια των Τρώων από τη Θράκη.Ο Οδυσσέας μαζί με το Διομήδη μπήκαν κρυφά στο στρατόπεδο των Θρακών για να εξοντώσουν το Ρήσο.
Ο Ρήσος ήταν γιος του Ηιονέα και της μούσας Καλλιόπης κατ' άλλους γιος του ποταμού Στρυμόνα και της μούσας Ευτέρπης.Και Ρήσος είναι όνομα συνώνυμο τoυ πλούτου από την ίδια ρίzα παράγονται οι συνώνυμες λέξεις: ρίκο στην ιταλική και ισπανική, που σημαίνουν πλούσιος, εύφορος κ.λπ. Αγγλικά λέγεται rich και γαλλικά riche και riches=πλούτη. Γερμανικά ο πλούσιος γράφεται reich. Στη λατινική ο βασιλιάς λέγεται rex (=recs) και στην γαλλική roi.
Η παράδοση περιέσωσε όλον αυτόν τον πλούτο τον Ρήσου στον στίχο: “Πούχει του Ρήσου το πλουμί...” αναφερόμενο σ' ένα όμορφο πουλί με ωραία πλουμιστά φτερά. Το πουλί αυτό το ονόμασαν Ρήσο ακριβώς επειδή τα φτερά του έχουν ωραιότατα και πλούσια χρώματα. Στην Ιλιάδα έτσι περιγράφεται ο πλούτος του Ρήσου: “Ανάμεσά τους είναι ο βασιλιάς Ρήσος, τον Ηιονέα ο γιος. Τα άλογά του είναι τα πιο όμορφα και πιο μεγάλα πού έχω δει. Πιο άσπρα κι απ' το χιόνι και στην τρεχάλα όμοια με τους ανέμους. Και τ' άρμα του είναι μαστορικά φτιαγμένο, με ασήμι και χρυσάφι πλουμισμένο. Κι ήρθε κρατώντας όπλα μαλαματένια, πελώρια, θαύμα των ματιών να τα βλέπεις, πού δεν ταιριάζει σε άντρες θνητούς να τα φοράνε, αλλά σε Θεούς αθάνατους” (10). Ακόμα τα Θρακιώτικα άλογα, από τα οποία αποτελούταν το Θρακικό ιππικό, έμοιαζαν θεϊκά, “σαν ακτίνες του ήλιου”(11).Ο σοφιστής Φιλόστρατος ο νεότερος, που πέρασε από τη Θράκη, τον τρίτο ή τέταρτο αιώνα, απόρησε με τις τιμές που ετύχαινε από τους Θράκες ο αφηρωισμένος πια Ρήσος, και τιμώνταν σαν γιατρός, θεός του κυνηγιού, των αλόγων, των στρατιωτών και σαν αλεξίκακος γιατρός γενικότερα.
Η Καστιάνειρα, κόρη του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου, ήταν αυτή που κάλεσε το Ρήσο να έρθει σε βοήθεια του λαού της. Ο Ρήσος, από φιλότιμο, δεν άντεξε στις εκκλήσεις της και ξεκίνησε χωρίς ιδιαίτερη σπουδή για την Τροία, με το περίφημο και ανίκητο θρακικό ιππικό. Μαzί του ήταν και ο Ιπποκόων (22), ανεψιός ή εξάδελφος του Ρήσου, αγαπητός και φίλος της Καστιάνειρας.
Αυτά όμως έγιναν τον τελευταίο χρόνο τον Τρωικού πολέμου. Ο Ρήσος δικαιολογείται στους Τρώες, ότι οι Σκύθες, από τη χώρα των οποίων έπρεπε να περάσει, τον έφερναν εμπόδια και παρενοχλήσεις με το στρατό τους και δεν τον άφησαν να φτάσει νωρίτερα στην πεδιάδα της Τροίας. Και τονίzει στη συνέχεια ότι ό,τι δεν μπόρεσε να επιτύχει ο Έκτορας στα εννιά χρόνια του τρωικού πολέμου(23), θα μπορούσε αυτός να το πετύχει “σε ένα του ηλίου φέγγος”(24) σε μια μέρα δηλαδή. με το δυνατό του στράτευμα, με το πλήθος των καλογυμνασμένων Θρακών ιππέων, το πεzικό, τους πελταστές και τους τοξότες, που ήταν η μοναδική ελπίδα για νίκη της Τροίας(25).
Η προσπάθεια όμως του Ρήσου προδόθηκε. Πριν ξεκινήσει αυτός είχε znτήσει χρησμό από το Μαντείο τον Διανύσου. Χρησμό όμως zήτησαν και οι Έλληνες, που πήραν εγκαίρως την πληροφορία ότι το Ίλιον θα σωzόταν, εάν τα άλογα του Ρήσου θα έφταναν εγκαίρως και έτρωγαν χόρτο από τον κάμπο και έπιναν νερό από τον ποταμό της Τροίας, τον Ξάνθο (26). Αυτό σήμαινε ότι οι Έλληνες θα έρχονταν σε πολύ δύσκολη θέση και θα νικιόνταν, εάν τα στρατεύματα των Θρακών, με το φοβερό ιππικό τους, έπαιρναν μέρος στη μάχη.
Γι' αυτό με δόλο και ενέδρα οι Έλληνες, αφού έμαθαν μυστικά του Τρωικού στρατού από έναν κατάσκοπό τους τον Δόλωνα, σκότωσαν το Ρήσο, με πολλούς συντρόφους του, πριν αυτοί ριχτούν στη μάχη και εξουδετέρωσαν τη μεγάλη τους δύναμη (27).